Het vliegtuig is al even geland, maar projectleider en kwaliteitsmanager Mariama Seco Banjai is nog steeds een beetje aan het landen. De reis naar Kenia en de ontmoetingen met de mensen daar hebben indruk gemaakt. ‘Wij, als mondzorgprofessionals, hebben niet alleen iets kunnen betekenen voor de mensen daar, maar kregen er ook veel terug.’ Mariama is onder de indruk van de manier waarop de mensen die ze ontmoette in het leven staan. ‘Mensen maken zich minder druk om allerlei dingen, community is heel belangrijk en ze denken in mogelijkheden.’ Dat laatste ondervond het team van VItadent zelf ook. ‘Was het soms lastig? Ja, soms wel, maar uiteindelijk is het gewoon allemaal gelukt.’  

Samenwerking

Binnen Vitadent staat maatschappelijk verantwoord ondernemen hoog in het vaandel. Dat geven we graag vorm op de manier die het best bij ons past: mondzorg. Goede, passende mondzorg is nog lang niet voor iedereen vanzelfsprekend. Samen met Kids in Kenya (KIK), een stichting die zich al tientallen jaren inzet voor kinderen in Kenia, is een plan gesmeed. KIK maakt zich onder meer hard voor scholen, schoon water en het leven van weesmeisjes. ‘Vitadent kiest er bewust voor om samen te werken, aan te sluiten bij de vraag die er ligt. We willen onze ideeën niet opdringen, maar mogelijk maken wat anders buiten bereik ligt.’ 

Dat moet pijn gedaan hebben

Voor veel mensen in Kenia ligt mondzorg ver buiten bereik, weet Mariama. ‘In buitengebieden is vaak geen mondzorg beschikbaar. Er zijn te weinig tandartsen beschikbaar in Kenia en de tandartsen die er werken, zitten vaak in de steden. Tijdens de controle van kindergebitten hebben we regelmatig gedacht ‘Dat moet pijn gedaan hebben’.’ 

Er is hard gewerkt. In drieënhalve dag heeft het team maar liefst 300 mensen mondzorg kunnen bieden. Eerst de kinderen en later was er gelukkig ook tijd om een groep volwassenen te helpen. ‘Een mevrouw van 90 jaar liep kilometers om ons te bereiken. Het was intensief, maar het is het meer dan waard.’ Het dorp waar ze neerstreken ligt prachtig. De natuur is indrukwekkend: heuvels, avocado- en mangobomen en vogels in alle kleuren van de regenboog. Tegelijk is zichtbaar dat mensen het er met beperkte middelen moeten rooien. Gebouwen van leem, gebroken ramen en een gat in de grond dat dienst doet als toilet. 

Werken aan blijvende verandering

‘We geloven niet in eenmalige acties, maar willen in duurzame samenwerking met het lokale netwerk om zo een blijvende verandering in gang te zetten. Daarom kiezen we er bewust voor om samen te werken met scholen en lokale professionals. Er werden twee lokalen vrijgemaakt om ons werkruimte te bieden. We konden training geven aan klassen en hebben vijf docenten getraind die vanaf nu mondzorg als aandachtsgebied hebben. Zij weten wat ze moeten doen wanneer een kind pijn heeft, gevallen is én hoe je je gebit gezond kunt houden. Voorkomen is de beste optie. Wie goed geïnformeerd is kan in ieder geval een keuze maken’ 

Als het niet kan zoals het moet

Het team van Vitadent heeft eigen apparatuur en materialen meegenomen in hun koffers. Er volgt een oefening in ‘Als het niet kan zoals het in Nederland moet, dan moet het zoals het kan in Kenia.’ Mariama is blij dat de Keniaanse mondzorgprofessionals, met wie ze nauw samenwerkten, in november al konden verwelkomen op onze thuisbasis in Rotterdam. ‘Daardoor wisten zij wat onze context is en konden we onze krachten nog beter bundelen. Het welkom in Kenia was hartverwarmend. We werden opgewacht met dikke knuffels en een brede lach.’ De werkdruk voor tandartsen daar is enorm. ‘Ze helpen heel veel mensen in heel weinig tijd en ook ons team zette alles op alles om zoveel mogelijk mensen te kunnen zien. Dagelijks samen sparren hielp ons om goed samen te werken. En het liep!’ 

Een tandarts in de dop

Een iemand blijft Mariama in het bijzonder bij: een tienermeisje van 14 jaar. ‘Wanneer we over het terrein liepen gaven kinderen ons high fives en riepen ze onze naam. Ook zij liep buiten tussen de andere kinderen. Een mooi, maar onzeker meisje. Ze durfde bijna niet te lachen. Ze hield letterlijk haar hand voor haar mond. De reden dat ze zich schaamde voor haar gebit is dat haar glazuur is aangetast door een te hoge dosering fluoride in het drinkwater: fluorose. Dit is een veel voorkomend tandheelkundig probleem in die regio. Fluorose geeft vlekken in je glazuur. Na overleg met een van de tandartsen besloten we haar te behandelen. Haar gebit ziet er nu weer fris uit en eindelijk liet ze haar brede lach weer zien. Kwaliteit van leven heeft alles te maken met kunnen eten en vrijuit kunnen lachen. Het meisje wilde ons helpen en heeft geholpen met assisteren. Ze wil nu tandarts worden omdat ze gezien heeft welk verschil we voor mensen kunnen maken.’ Als in ieder dorp waar we werken iemand besluit om tandarts te worden, zijn er straks hopelijk genoeg tandartsen in Kenia. ‘Het voelt als een zaadje dat we geplant hebben. Een ding is zeker: We gaan door!’