Meneer Tamerus kan gelukkig nog naar huis om te eten Hij drinkt graag espresso en biedt er met liefde een aan. Meneer Tamerus is een goede gastheer en heeft een eigen koffieapparaat op zijn kamer. Wat hij zelf kan, wil hij zo lang mogelijk zelf blijven doen: “De dingen die ik kan, doe ik ook.” Hij is er open over dat hij terrein verliest nu hij merkt dat zijn spierkracht verder afneemt door zijn ziekte. Toch was én is hij het type dat maar zelden naar een halfleeg glas kijkt; voor hem is het halfvol. Hij onderstreept dit met een brede lach.

Kilometervreter

Zijn elektrische rolstoel maakt het mogelijk om nog zelfstandig de deur uit te gaan. Met een actieradius van 30 kilometer kan hij gelukkig een aardig eindje komen. Dat is belangrijk, want hij reed in zijn leven al miljoenen kilometers als internationaal chauffeur. De miniatuurvrachtwagens in zijn vitrinekastje staan erbij als stille getuigen. De ene wagen vervoerde medicatie, en een andere weer kleine plastic korrels. Onderweg heeft hij veel gezien. Mooie landschappen, prachtige dingen, maar zeker ook situaties die hij liever niet had willen zien. Het leven langs de grote wegen kan bikkelhard zijn.

Samen aan tafel

Hij was eigenlijk helemaal niet van plan om te trouwen, maar Nel bracht daar verandering in. Inmiddels zijn zij alweer 54 jaar getrouwd, door dik en dun. Door zijn werk als vrachtwagenchauffeur was hij veel van huis, en op de momenten dat hij thuis was, moest hij bijkomen van de ritten naar Moskou, Helsinki en Barcelona. Een harde werker die beseft dat hij veel heeft gemist door zoveel van huis te zijn. Hij vertelt met trots over zijn gezin en wat zijn eigen vader voor hem heeft betekend. ’s Avonds thuis kunnen eten bij zijn vrouw is heel belangrijk voor hem nu hij al jaren in een zorginstelling verblijft. Om prettig te kunnen eten zonder pijn, is goede mondverzorging belangrijk. Wat hij graag eet? “Het liefst gewoon: kleine aardappeltjes, ‘krootjes’ en een stukje spek of een karbonade.”

Het onderste uit de kan

Meneer Tamerus was het liefst lekker buiten. Het raam van zijn kamer staat dan ook dag en nacht open om zoveel mogelijk frisse lucht te vangen. Met een lach denkt meneer terug aan de hond die ze hadden. Mike heette hij. Lekker het strand op, of het nu zonnig was of niet. Heel langzaam wordt zijn wereld kleiner, maar daarbinnen haalt hij het onderste uit de kan. Hij beseft als geen ander dat je, wanneer het om je gezondheid gaat, het niet voor het zeggen hebt: “Je hebt het te nemen.”

Echt contact

De mondzorg in Soenda, de zorginstelling waar meneer woont, wordt verzorgd door Vitadent. Meneer is blij dat er nu goed voor zijn gebit wordt gezorgd, want hij was er zelf in het verleden niet altijd netjes op, bekent hij met een ondeugende grijns. Preventie-assistent Danielle is dan ook een graag geziene gast. Toen de gebitsprothese van meneer bij een val in twee stukken brak, zorgden zij en haar collega’s ervoor dat het snel gerepareerd werd. “Ze is de goedheid zelve.” Dat ze naast de zorg voor zijn mond altijd groet en tijd maakt om te vragen hoe het gaat, waardeert hij enorm. “Het leven draait niet alleen om geld. Gezelligheid maak je samen,” zegt hij. Meneer Tamerus maakt duidelijk hoe belangrijk hoogwaardige zorg en menselijk contact zijn. Dat geldt voor het hele leven, maar misschien nog wel meer naarmate je meer afhankelijk wordt van anderen.